Een concurrerende plastic industrie: met of zonder plastic?
Op 25 november organiseerde Plastics Europe Nederland de Plastic Transitie talkshow. Met ongeveer 70 aanwezigen, vertegenwoordigers uit alle geledingen van de plastic keten, overheid en politiek, verkenden we de kritieke rol van de industrie. Tegen de achtergrond van de in zwaar weer verkerende plastic industrie, ontspon zich een actueel en boeiend debat.
“De routekaart was gids bij een steeds beter samenwerken in de keten. Er zijn meer grijstinten op tafel gekomen. Maar over de verkiezingen heen is het niet gelukt de aandacht van de politiek ook juist te richten. Al lijkt nu langzaam door te dringen dat we een andere aanpak nodig hebben”. Drea Berghorst, directeur Plastics Europe Nederland blikt met gespreksleider Liesbeth Staats terug op een jaar dialoog en debat sinds het verschijnen van de Plastic Transitie routekaart.
In gesprek met partijen in de keten, met van links naar rechts: Hans Kolnaar (de Timmerije), Marcel van der Poel (LyondellBasell en voorzitter van Plastics Europe Nederland),Ton van der Giessen (recycling adviseur) en Thor Tummers (Unilever). Ondanks verschillen in belang en in wat voor de korte termijn nodig is, convergeerde het naar grote overeenstemming over de noodzaak van vraagstimulering op Europees niveau en door urgent naar een verplicht aandeel gerecycled plastic in producten toe te werken.
Gert Jan Kramer (Universiteit Utrecht) – “Het routekaart scenario komt me voor als waar je natuurlijk op uitkomt wanneer je kijkt naar ‘wat moet er en wat kan er. Het Nederlandse overheidsbeleid heeft meer een investeringsblik nodig.”
Martijn Buijsse, lid van de Tweede Kamer voor de VVD: “Als Zeeuws Vlaming weet ik hoe belangrijk bedrijven als Dow zijn voor banen. We moeten kijken naar de hele keten; van kraker tot verbrander. Naar analogie van het Klimaatakkoord en het Landbouwakkoord, moeten we ook naar een circulair plastic akkoord.”
Energie onderzoeker Remco de Boer, auteur van ‘Droomland, Het Nederlandse energie- en klimaatbeleid en wat ervan terechtkwam‘. Over de parallel met plastic: “beleid wordt in Brussel gemaakt. Maar vervolgens gaan we toch kijken hoe we het hier tot aan de grenspaal kunnen oplossen. Om daarna één voor één opties af te schieten waarmee we het kunnen oplossen. Waardoor het vervolgens ook nog veel duurder wordt.” En op de vraag wat onze hoop is: “radicale transparant en eerlijk zijn. Daar snakken mensen naar.”
De plastic olifant staat kortom echt wel in de kamer. Wegkijken is geen optie meer. We moeten plastic circulair maken en samen aan de slag met ambitieuze, realistische en werkbare oplossingen. Moedig voorwaarts!
Bekijk hierboven het videoverslag van de Plastic Europe Talkshow.