Plastics Europe inauguruje publikację Tworzywa – fakty 2023 w pigułce

Plastics Europe opublikowało pierwszą edycję swojej nowej publikacji „Tworzywa – fakty 2023 w pigułce”. Fakty w pigułce to bardziej intuicyjna i przyjazna wizualnie forma zaprezentowania wstępnych światowych i europejskich danych dotyczących produkcji tworzyw sztucznych, partnerów handlowych oraz innych najważniejszych informacji na temat sektora. Finalne i bardziej kompleksowe dane zostaną zawarte w raporcie „Tworzywa sztuczne w obiegu zamkniętym – analiza sytuacji w Europie”, który ukaże się na początku 2024 roku.

Tegoroczna edycja publikacji Tworzywa – fakty w pigułce zidentyfikowała szereg kluczowych trendów i osiągnięć.

Szybszy wzrost w segmencie tworzyw cyrkularnych  

Światowa produkcja tworzyw sztucznych w 2022 roku osiągnęła poziom 400,3 mln ton, co oznacza niewielki wzrost w stosunku do roku poprzedniego.

Najbardziej godne uwagi jest jednak to, że proporcjonalnie produkcja cyrkularnych tworzyw sztucznych wzrosła 16 razy więcej niż tworzyw sztucznych wytwarzanych z paliw kopalnych i osiągnęła obecnie prawie 10% światowej produkcji. Przewiduje się, że w nadchodzących latach rozwój cyrkularnych tworzyw sztucznych nabierze jeszcze szybszego tempa.

Pozytywnych zmian w zakresie obiegu zamkniętego w Europie jest więcej. Produkcja tworzyw sztucznych z surowców kopalnych maleje. Produkcja cyrkularnych tworzyw sztucznych wzrosła natomiast o 29,2% od 2018 r., osiągając udział w całkowitej europejskiej produkcji tworzyw sztucznych na poziomie 19,7% w 2022 r.

Przyspieszenie tego trendu, niezbędnego do osiągnięcia założeń unijnego Zielonego Ładu i celów dotyczących obiegu zamkniętego, będzie wymagało zasadniczego zwiększenia poziomów zbiórki, sortowania i recyklingu, a także zwiększenia dostępu do wysokiej jakości surowców cyrkularnych oraz przystępnej cenowo energii odnawialnej.

Rosnąca presja konkurencyjności europejskich producentów  

Z perspektywy europejskiej niepokojące natomiast jest to, że Tworzywa – fakty 2023 w pigułce potwierdzają rosnącą lukę pod względem konkurencyjności między Europą a resztą świata.

Udział Europy w światowej produkcji tworzyw sztucznych spadł z 28% w 2002 r. do 14% w 2022 r., przy czym udziały Ameryki Północnej i Chin plasują się odpowiednio na poziomach 17% i 32%. Europejska produkcja tworzyw sztucznych mierzona w wartościach bezwzględnych także spadła, mimo że popyt na przetwórstwo i konsumpcję produktów z tworzyw sztucznych przez konsumentów końcowych w Europie pozostaje stabilny.

Presja konkurencyjności, pod jaką znaleźli się europejscy producenci, ma związek z wieloma czynnikami, w tym z wysokimi cenami energii, bardziej rygorystycznymi ramami regulacyjnymi i dostępem do surowców.

Jeśli ta tendencja się utrzyma, Europa będzie w coraz większym stopniu uzależniona od importu z zagranicy, który niekoniecznie spełnia unijne standardy zrównoważonego rozwoju, aby zaspokoić popyt na tworzywa sztuczne i osiągnąć wiążące nas prawnie cele.

Podważona zostanie również zdolność europejskich producentów tworzyw sztucznych do inwestowania w gospodarkę o obiegu zamkniętym i przejście na gospodarkę zeroemisyjną netto, a także transformację wielu sektorów na dalszych etapach łańcucha wartości, które opierają swoją działalność na europejskich tworzywach sztucznych. Wpłynie to również negatywnie na konkurencyjność tych sektorów i zwiększy ich ekspozycję na perturbacje na międzynarodowym rynku.

Fakty w pigułce potwierdzają, że Chiny, gonione przez Europę, są światowym liderem w zakresie produkcji tworzyw bio-pochodnych i recyklingu.

Aby chronić i odbudowywać europejską konkurencyjność, producenci tworzyw sztucznych potrzebują sprzyjających ram politycznych, które będą zachęcać do inwestycji oraz równych zasad rynkowych, regulowanych na przykład poprzez opracowanie realnego unijnego odpowiednika amerykańskiej ustawy o redukcji inflacji (Inflation Reduction Act) oraz utworzenie zharmonizowanych i spójnych ram regulacyjnych na całym jednolitym rynku UE.

Uwolnienie potencjału recyklingu chemicznego 

W 2022 r. światowa produkcja recyklatów tworzyw sztucznych w dalszym ciągu rosła, osiągając wartość 35,5 mln ton, co stanowi 8,9% udziału w całkowitej światowej produkcji tworzyw sztucznych, przy czym na Europę przypada 21% światowej produkcji tworzyw z recyklingu.

Recykling chemiczny jest niezbędną technologią do wyprodukowania wystarczającej ilości wysokiej jakości recyklatów do złożonych zastosowań lub tych o wysokich wymogach bezpieczeństwa, takich jak do kontaktu z żywnością, motoryzacji oraz materiałów budowlanych. W 2022 r. Europa odpowiadała za ponad 50% światowej produkcji tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu chemicznego.

Dzięki już ogłoszonym inwestycjom o wartości ponad 8 miliardów euro i pod warunkiem, że decydenci zapewnią prawne uznanie tej tak pilnie potrzebnej technologii, w nadchodzących latach ilość tworzyw sztucznych poddawanych recyklingowi chemicznemu powinna znacząco wzrosnąć.

Więcej informacji na temat ogłoszonych inwestycji w recykling chemiczny oraz ram politycznych niezbędnych do szybkiego zwiększenia skali technologii w Europie można znaleźć na osobnej stronie internetowej (tutaj). Zachęcamy także do śledzenia premiery mapy drogowej naszej branży do cyrkularnego i zeroemisyjnego netto systemu tworzyw sztucznych w Europie do 2050 roku, która odbędzie się 26 października. Zawiera kamienie milowe na rok 2030, kluczowe działania i wskaźniki oraz dodatkowe dane branżowe. Mapa wyznacza ramy transformacji, kamienie milowe na rok 2030, wskaźniki umożliwiające monitorowanie postępów, a także prezentuje szereg innych danych branżowych.

Zobacz publikację Tworzywa – fakty w pigułce 2023.

——— 

Obszerne i bardziej szczegółowe analizy na temat cyrkularnej gospodarki tworzywami sztucznymi w Europie można znaleźć w publikacji „Tworzywa sztuczne w obiegu zamkniętym – analiza sytuacji w Europie”, publikowanej przez Plastics Europe co dwa lata.

Uwaga: Plastics Europe na bieżąco aktualizuje zbierane dane, aby zapewniać najlepsze dostępne informacje, pomocne w monitorowaniu i weryfikowaniu postępów w kierunku zrównoważonego rozwoju. Oznacza to, że niekiedy dane historyczne wymagają retrospektywnego dostosowania do zmieniających się obszarów badawczych, definicji, a także nowych danych.